فرش رومانی
| فرش رومانی | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کلی | |
| نام | فرش رومانی |
| نام (En) | Romanian Carpet, Romanian Rug |
| نام(های) دیگر | قالی رومانی |
| خاستگاه |
 رومانی |
| ویژگی‌های فنی | |
| جنس تار و پود | پشم، پنبه |
فرش رومانی یا قالی رومانی از فرش‌های غربی است که در کشور رومانی بافته می‌شود. تولید قالی مدرن در رومانی توسط پناهندگان ارمنی پس از جنگ جهانی اول شروع شد. در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی، کارگاه‌های قالی‌بافی در رومانی کپی‌های ظریفی از فرش قفقاز و ترکیه می‌بافتند. این کپی‌ها آن‌چنان دقیق بود که تعدادی از آن‌ها به‌عنوان نمونه‌های اصیل توسط موزه‌ها خریداری شدند. در حدود سال ۱۹۵۰ میلادی تولید تجاری قالی برای صادرات شروع شد و به مقدار زیادی با کاهش تعرفه‌های واردات در ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۷۵ میلادی افزایش یافت. تعاونی‌های قالی‌بافی انواع متفاوت با کیفیت‌های متفاوتی قالی با طرح‌های ایرانی، ترکی و قفقازی تولید می‌کردند. دارهای قالی فلزی هستند. روی این دارها قالی با شکل بسیار سالم و بافت مرتب تولید می‌شود. رج‌شمار فرش‌ها بین ۱۲ تا ۳۵ متغیر است. معمولاً برای طرح‌های ایرانی از گره نامتقارن و برای طرح‌های ترکیه و قفقاز از گره متقارن استفاده می‌شود. قالی‌ها دارای تار و پود پنبه یا پشم هستند. درجات مختلف فرش عبارت‌اند از: بریلا[۱]، برّن[۲]، براشوف[۳]، بوچارشتی[۴]، درنا[۵]، هارمون[۶]، میلکوف[۷]، مورش[۸]، الت[۹] و پستاوارول[۱۰].
قدیمی‌ترین گلیم موجود رومانیایی مربوط به سال ۱۷۸۹ میلادی است، البته تاریخ گلیم‌بافی از این بسیار قدیمی‌تر است. گلیم‌بافی رومانی تحت تأثیر دوره حکومت ترک‌ها در قرن شانزدهم میلادی قرار گرفت. گلیم (به رومانیایی اسکوآرتا[۱۱]) در منازل روستاییان به‌عنوان رومیزی، روتختی و پرده استفاده می‌شد. فقط ثروتمندان از آن به‌عنوان زیرانداز استفاده می‌کردند. اکثر گلیم‌های رومانی پود خمیده در بافت به کار می‌بردند که در نتیجه تولید نقوش طبیعت‌گرایانه گیاهان و حیوانات امکان‌پذیر می‌شود. برخی نمونه‌های قدیمی‌تر از اجرای ساده شده اشکال انسانی بهره دارند. معمولاً رنگ زمینه با رنگ حاشیه در کنتراست قرار دارد. گلیم‌های قدیمی تمام پشم هستند درحالی‌که تولیدات معاصر از بافت پود پشمی در تار پنبه‌ای ایجاد می‌شوند. در حال حاضر مقدار زیادی گلیم رومانیایی به ایالات متحده آمریکا صادر می‌شود. طرح‌ها نمونه‌های تغییر یافته طرح‌های سنتی در رنگ‌های پاستل هستند.[۱۲]
پانویس
منابع
- بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. فرهنگ فرش دست‌باف. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران.