فرش بلغارستان: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۴ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
|بالا = <!--عبارتی که در بالاترین سطر درون جعبه ظاهر می‌شود--> | |بالا = <!--عبارتی که در بالاترین سطر درون جعبه ظاهر می‌شود--> | ||
|عنوان = | |عنوان = | ||
| − | |تصویر = | + | |تصویر = [[پرونده:Bulgarian Carpet-WikiRug.jpg|220px]] |
|عنوان تصویر = | |عنوان تصویر = | ||
|تصویر۲ = | |تصویر۲ = | ||
| سطر ۲۸: | سطر ۲۸: | ||
|نقش‌ها و نقش‌مایه‌های رایج = | |نقش‌ها و نقش‌مایه‌های رایج = | ||
|اندازه‌های رایج = | |اندازه‌های رایج = | ||
| − | |رنگ‌های رایج = عاجی، قرمز، آبی، سبز، | + | |رنگ‌های رایج = عاجی، قرمز، آبی، سبز، قهوه‌ای، خاکستری |
|شیوه رنگرزی = | |شیوه رنگرزی = | ||
|جنس پرز = [[پشم]] | |جنس پرز = [[پشم]] | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۸: | ||
|توضیح افزوده = | |توضیح افزوده = | ||
}} | }} | ||
| − | '''فرش بلغارستان''' یا '''قالی بلغارستان''' از فرش‌های غربی است که در کشور بلغارستان | + | '''فرش بلغارستان''' یا '''قالی بلغارستان''' از فرش‌های غربی است که در کشور بلغارستان بافته می‌شود. در قرن نوزدهم میلادی بلغارستان مرکز تولید قالیچه‌هایی بود که به تقلید از سجاده‌ای‌های گوردس<ref>Gordes</ref> بافته می‌شدند. در حال حاضر بلغارستان مقدار کمی قالی به سبک فرش ایران تولید می‌کند. این قالیچه‌ها در کوتل و پاناگیوریشت<ref>Panagiurishte</ref> بافته می‌شوند. برخی مواقع گلیم‌های بلغارستان به نام تراکیان<ref>Thracian</ref> شناخته می‌شوند. (تراکیان گروهی از قبایل هند و اروپایی بودند که در شرق، مرکز و جنوب شرقی اروپا سکنی گزیده و به زبان تراکی تکلم می‌کردند. اسپارتاکوس یکی از همین تراکیان بود). گلیم با بافت چاک‌دار مرسوم است. رنگ قرمز در این گلیم‌ها رنگ غالب است و از رنگ قرمز ترکیه تیره‌تر است. این شهرها در قرن نوزدهم میلادی مرکز تولید گلیم بودند: اسلیون، برکوویچا<ref>Berekovica</ref>، تتون، چیپروفتسی، زریبرد<ref>Zaribrod</ref>، ساماکوف، سومن<ref>Sumen</ref>، شارکوی<ref>Sarkoy</ref>، کوتل و گاباروو. برخی گلیم‌های آنتیک با خط‌نوشته‌های بلغاری وجود دارد. گلیم‌های غرب بلغارستان ظریف‌باف هستند و از پودهای خمیده استفاده می‌کنند. گلیم‌های شرق بلغارستان درشت‌باف‌تر هستند و رنگ آن‌ها از رنگ گلیم‌های غرب تیره‌تر هستند و بیشتر به گلیم‌های ترکیه شبیه هستند. گلیم‌های معاصر در چیپروفتسی بافته می‌شوند.<ref>بصام، ۱۳۹۲، ۴۸-۴۹</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۴۵: | سطر ۴۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
# بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. ''فرهنگ فرش دست‌باف''. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران. | # بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. ''فرهنگ فرش دست‌باف''. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران. | ||
| + | {{فرش‌های جهان}} | ||
| + | {{پاک‌کن}} | ||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:بلغارستان، قالی}} | {{ترتیب‌پیش‌فرض:بلغارستان، قالی}} | ||
| − | [[رده: | + | [[رده:فرش‌های جهان]] |
[[en:Bulgarian Carpet]] | [[en:Bulgarian Carpet]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ شهریور ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۳۰
| فرش بلغارستان | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کلی | |
| نام | فرش بلغارستان |
| نام (En) | Bulgarian Carpet, Bulgarian Rug |
| نام(های) دیگر | قالی بلغارستان |
| خاستگاه |
 بلغارستان |
| ویژگی‌های فنی | |
| رنگ‌های رایج | عاجی، قرمز، آبی، سبز، قهوه‌ای، خاکستری |
| جنس پرز | پشم |
| جنس تار و پود | پنبه |
فرش بلغارستان یا قالی بلغارستان از فرش‌های غربی است که در کشور بلغارستان بافته می‌شود. در قرن نوزدهم میلادی بلغارستان مرکز تولید قالیچه‌هایی بود که به تقلید از سجاده‌ای‌های گوردس[۱] بافته می‌شدند. در حال حاضر بلغارستان مقدار کمی قالی به سبک فرش ایران تولید می‌کند. این قالیچه‌ها در کوتل و پاناگیوریشت[۲] بافته می‌شوند. برخی مواقع گلیم‌های بلغارستان به نام تراکیان[۳] شناخته می‌شوند. (تراکیان گروهی از قبایل هند و اروپایی بودند که در شرق، مرکز و جنوب شرقی اروپا سکنی گزیده و به زبان تراکی تکلم می‌کردند. اسپارتاکوس یکی از همین تراکیان بود). گلیم با بافت چاک‌دار مرسوم است. رنگ قرمز در این گلیم‌ها رنگ غالب است و از رنگ قرمز ترکیه تیره‌تر است. این شهرها در قرن نوزدهم میلادی مرکز تولید گلیم بودند: اسلیون، برکوویچا[۴]، تتون، چیپروفتسی، زریبرد[۵]، ساماکوف، سومن[۶]، شارکوی[۷]، کوتل و گاباروو. برخی گلیم‌های آنتیک با خط‌نوشته‌های بلغاری وجود دارد. گلیم‌های غرب بلغارستان ظریف‌باف هستند و از پودهای خمیده استفاده می‌کنند. گلیم‌های شرق بلغارستان درشت‌باف‌تر هستند و رنگ آن‌ها از رنگ گلیم‌های غرب تیره‌تر هستند و بیشتر به گلیم‌های ترکیه شبیه هستند. گلیم‌های معاصر در چیپروفتسی بافته می‌شوند.[۸]
پانویس
منابع
- بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. فرهنگ فرش دست‌باف. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران.