موزه فرش ایران/فرش ۱۶۴۷
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
موزه فرش ایران/فرش ۱۶۴۷ | |
---|---|
![]() | |
اطلاعات کلی | |
نام | قالی تهران |
نام (En) | Tehran Rug |
نام(های) دیگر | فرش تهران |
خاستگاه |
![]() |
تاریخ | ۱۳۷۶ |
دوره | جمهوری اسلامی ایران |
هنرمند/بافنده | کارگاه موسوی سیرت |
موزه | موزه فرش ایران |
شماره اموال | ۱۶۴۷ |
تاریخ خرید | ۱۳۷۶ |
رده | شهری |
ویژگیهای فنی | |
طرح | تصویری |
نقش | انسانی، جانوری |
اندازه | ۱۱۴×۱۶۹ سانتیمتر |
رنگ | کرم، سفید، خردلی، آبی تیره و روشن، سبز زنگاری، فیروزهای |
شیوه رنگرزی | طبیعی و شیمیایی |
جنس پرز | کرک و ابریشم |
جنس تار و پود | ابریشم و نخ |
شیوه بافت | لولباف |
نوع گره | متقارن |
رجشمار | ۶۵ گره در ۷ سانتیمتر |
فرش تهران به شماره اموال ۱۶۴۷ از فرشهای موزه فرش ایران است که در کارگاه موسوی سیرت طراحی و بافته شده است. طرح این فرش برگرفته از شاهنامه فردوسی است.
شرح فرش
در این فرش رزمندگان با زره و کلاهخود روی اسبان و پیاده مشغول رزماند. حاشیه فرش دارای طرح شکار با نقوش حیوان، درخت، گل و مرغ روی زمینه خردلی رنگ به رنگ قهوهای تیره و روشن است.[۱]
کتیبه فرش
در حاشیه فرش نام «طهران موسوی» کارگاه بافنده فرش دیده میشود. در کتیبه بالای فرش «کشته شدن دارا بدست ماهیار و جوانسیار» نوشته شده است. در کتیبه متن فرش نیز شعر فردوسی آمده است:
- شکسته دل و گشته از رزم سير
- سر بخت ايرانيان گشته زير
- نياويختند ايچ با روميان
- چو روبه شد آن دشت شير ژيان
- گرانمايگان زينهاری شدند
- ز اوج بزرگی به خواری شدند
- چو دارا چنان ديد برگاشت روی
- گريزان همی رفت با های هوی
- برفتند با شاه سيصد سوار
- از ايران هرانکس که بد نامدار
- دو دستور بودش گرامی دو مرد
- که با او بدندی به دشت نبرد
- يکی موبدی نام او ماهيار
- دگر مرد را نام جانوشيار
- چو ديدند کان کار بی سود گشت
- بلند اختر و نام دارا گذشت
- يکی با دگر گفت کين شوربخت
- ازو دور شد افسر و تاج و تخت
- ببايد زدن دشنه يی بر برش
- وگر تيغ هندی يکی بر سرش
- سکندر سپارد به ما کشوری
- بدين پادشاهی شويم افسری
- همی رفت با او دو دستور اوی
- که دستور بودند و گنجور اوی
- مهين بر چپ و ماهيارش به راست
- چو شب تيره شد از هوا باد خاست
- يکی دشنه بگرفت جانوشيار
- بزد بر بر و سينه شهريار
پانویس
- ↑ نسترن نیکنژاد، آرشیو موزه فرش ایران
منابع
- آرشیو موزه فرش ایران