فرش پاکستان
فرش پاکستان کشور پاکستان با هند، افغانستان و ایران هم‌مرز است. پاکستان سابقاً جزئی از هند بود که در سال ۱۹۴۷ میلادی از هند جدا و مستقل شد. پاکستان شامل ایالات سند، پنجاب، بلوچستان، جبهه شمال غرب و بخشی از کشمیر است. در حدود ۷۷ درصد جمعیت مسلمان سنی و ۲۰ درصد مسلمان شیعه هستند. تقریباً تمامی فرش‌های تولیدی پاکستان برای صادرات عرضه می‌شود. تا قبل از دوران اخیر، طرح قالی‌ها کپی فرش ترکمن و یا تغییر یافته آن بود (طرح فرش بخارا). در حال حاضر برخی فرش‌های ایرانی در آن کشور کپی می‌شوند. مراکز قالی‌بافی عبارتند از: لاهور، کراچی، حیدرآباد و پیشاور. قالی‌بافی در پاکستان به صورت کارگاهی و روستایی صورت می‌گیرد. فرش پاکستان با گره نامتقارن و تار و پود پنبه بافته می‌شوند. انواع ارزان‌تر ممکن است از پود چتایی استفاده کنند. از پشم محلی و یا مخلوط پشم محلی با پشم استرالیا و نیوزیلند برای فرش‌های ظریف‌تر استفاده می‌شود. برای فرش‌های تقلیدی ایران، فرش به صورت لول‌باف و برای فرش‌های بخارا، تخت‌باف بافته می‌شوند. تراکم گره برای فرش پاکستان به صورت (تعداد گره در یک اینچ طول / تعداد گره در یک اینچ عرض) بیان می‌شود. به عنوان مثال، ۱۱/۲۲ مساوی است با ۱۱ ضرب در ۲۲ گره یا ۲۴۲ گره در یک اینچ مربع و رج‌شمار آن معادل ۲۹ است. اصطلاح «دوبل» در فرش پاکستان به مفهوم دو برابر بودن رج‌شمار طولی نسبت به رج‌شمار عرضی است. فرش‌های پاکستان دارای رج‌شماری بین ۱۶ تا ۵۰ هستند. بافته‌های پشمی بدون پرز برای مصارف داخلی در پاکستان تولید می‌شود. این بافته‌ها «فاراسی»[۱] و «پالسک»[۲] نامیده می‌شوند.[۳]
پانویس
منابع
- بصام، سید جلال‌الدین. ۱۳۹۲. فرهنگ فرش دست‌باف. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران.