قالی سالتینگ: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فرش‌های دوران صفوی در دو گروه مهم دسته‌بندی می‌شوند. سالتینگ‌ها<ref>Salting</ref>...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | فرش‌های دوران صفوی در دو گروه مهم دسته‌بندی می‌شوند. سالتینگ‌ها<ref>Salting</ref> و پولُنِزها.<br> | + | فرش‌های دوران صفوی در دو گروه مهم دسته‌بندی می‌شوند. سالتینگ‌ها<ref>Salting</ref> و [[قالی پولُنِز|پولُنِزها]].<br> |
سالتینگ‌ها به نام نخستین فردی که این گونه از قالی‌های صفوی را به اروپاییان شناسانده نام‌گذاری شده‌اند. جرج سالتینگ<ref>George Salting</ref> (۱۸۳۵-۱۹۰۹ م.) مجموعه‌دار بریتانیایی-استرالیایی بوده که فرش‌های گردآوری شده خود را به سال ۱۹۰۹ م. به موزه ویکتوریا و آلبرت<ref>The Victoria and Albert Museum</ref> اهدا کرد. بر این اساس در بین پژوهشگران این گروه از فرش‌ها به نام سالتینگ شناخته می‌شود. | سالتینگ‌ها به نام نخستین فردی که این گونه از قالی‌های صفوی را به اروپاییان شناسانده نام‌گذاری شده‌اند. جرج سالتینگ<ref>George Salting</ref> (۱۸۳۵-۱۹۰۹ م.) مجموعه‌دار بریتانیایی-استرالیایی بوده که فرش‌های گردآوری شده خود را به سال ۱۹۰۹ م. به موزه ویکتوریا و آلبرت<ref>The Victoria and Albert Museum</ref> اهدا کرد. بر این اساس در بین پژوهشگران این گروه از فرش‌ها به نام سالتینگ شناخته می‌شود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۱۳
فرش‌های دوران صفوی در دو گروه مهم دسته‌بندی می‌شوند. سالتینگ‌ها[۱] و پولُنِزها.
سالتینگ‌ها به نام نخستین فردی که این گونه از قالی‌های صفوی را به اروپاییان شناسانده نام‌گذاری شده‌اند. جرج سالتینگ[۲] (۱۸۳۵-۱۹۰۹ م.) مجموعه‌دار بریتانیایی-استرالیایی بوده که فرش‌های گردآوری شده خود را به سال ۱۹۰۹ م. به موزه ویکتوریا و آلبرت[۳] اهدا کرد. بر این اساس در بین پژوهشگران این گروه از فرش‌ها به نام سالتینگ شناخته می‌شود.
ویژگی‌ها
قالی‌های سالتینگ داری ویژگی‌هایی در فن بافت و طراحی هستند:
نخست: در بافت این قالی‌ها مواد اولیه اصلی ابریشم است. در واقع ابریشم برای تار و پود استفاده می‌شده و برای بافت پرز گاه از ابریشم و گاه از پشم بسیار ظریف بهره گرفته شده است.
دوم: در بافت قالی‌های سالتینگ از «گلابتون» (نخ ابریشمی با روکش آلیاژ نقره و طلا) نیز استفاده می‌شده.
سوم: فام‌های رنگی این گروه از قالی‌ها، دارای جلا و براقیت بالایی بوده است.
چهارم: در طراحی سالتینگ‌ها از آیات قرآنی، ادعیه، احادیث و یا اشعار استفاده شده است.
پنجم: گره استفاده شده نامتقارن و از سه پود برای بافت هر رج استفاده شده است.
خاستگاه
جورج سالتینگ قالی‌های اهدایی خود را جز آثار ایرانی سده ۱۶ م. معرفی کرده بود اما برخی مخالف بوده و آن‌ها را جزو قالی‌های ترک‌تبار مانند آثار محفوظ در موزه توپقاپی[۴] و مربوط به سده ۱۸ م. و ۱۹ م. می‌دانستند. جالب آنکه متن‌ها و کتیبه‌های نگاشته شده بر این گروه مترادف دیدگاه شیعه بوده ولی پژوهشگران بر آن بودند که آن‌ها در شرایط زیستی صلح‌آمیزی در ترکیه بافته شده‌اند. همچنین طبق نظر این گروه از پژوهشگران سالتینگ‌ها بازبافی قالی‌های صفوی در کشور ترکیه بین سده های ۱۸ و ۱۹ م. دانسته شده بود. (افرادی مانند: تاترسال[۵]، اردمان[۶] و روگرز[۷])
اما در پژوهش‌های صورت گرفته دهه گذشته که با کمک فناوری‌های نوین همراه بوده است مشخص گشته این قالی‌ها متعلق به ایران و دوره صفوی (سده ۱۶ م.) هستند. در این میان پژوهش آنا ریکولس سانتوز[۸] جدیدترین پژوهشی است که بر ساختارهای فنی این گروه از قالی تمرکز داشته است. به ویژه بر روی شیوه رنگرزی رنگ لاکی (قرمز تیره). در سری آزمایش‌های ایشان مشخص شد طیف رنگی قرمز (از صورتی تا قرمز تیره) که در قالی‌های سالتینگ استفاده شده است ساختار شیمیایی یکپارچه‌ای دارد که در نمونه‌های دیگر بافته شده دوره صفوی نیز وجود داشته است.