فرش بلغارستان: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
| − | |خاستگاه = <!--کشور: استان: شهر--> | + | |خاستگاه = <!--کشور: استان: شهر--> {{پرچم|بلغارنستان}} |
|رده = <!--قالی شهری/ قالی روستایی/ قالی عشایری--> | |رده = <!--قالی شهری/ قالی روستایی/ قالی عشایری--> | ||
|نمونه برجسته = <!--نمونه خاص در موزه یا مجموعه شخصی--> | |نمونه برجسته = <!--نمونه خاص در موزه یا مجموعه شخصی--> | ||
نسخهٔ ۳۱ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۱۲
خطای لوا: روند نتوانست ایجاد شود: proc_open(): fork failed - Cannot allocate memory
فرش بلغارستان یا قالی بلغارستان از فرش‌های غربی است که در کشور بلغارستان واقع در جنوب شرقی اروپا بافته می‌شود. در قرن نوزدهم میلادی بلغارستان مرکز تولید قالیچه‌هایی بود که به تقلید از سجاده‌ای‌های گوردس[۱] بافته می‌شدند. در حال حاضر بلغارستان مقدار کمی قالی به سبک فرش ایران تولید می‌کند. این قالیچه‌ها در کوتل و پاناگیوریشت[۲] بافته می‌شوند. برخی مواقع گلیم‌های بلغارستان به نام تراکیان[۳] شناخته می‌شوند. (تراکیان گروهی از قبایل هند و اروپایی بودند که در شرق، مرکز و جنوب شرقی اروپا سکنی گزیده و به زبان تراکی تکلم می‌کردند. اسپارتاکوس یکی از همین تراکیان بود). گلیم با بافت چاک‌دار مرسوم است. رنگ قرمز در این گلیم‌ها رنگ غالب است و از رنگ قرمز ترکیه تیره‌تر است. این شهرها در قرن نوزدهم میلادی مرکز تولید گلیم بودند: اسلیون، برکوویچا[۴]، تتون، چیپروفتسی، زریبرد[۵]، ساماکوف، سومن[۶]، شارکوی[۷]، کوتل و گاباروو. برخی گلیم‌های آنتیک با خط‌نوشته‌های بلغاری وجود دارد. گلیم‌های غرب بلغارستان ظریف‌باف هستند و از پودهای خمیده استفاده می‌کنند. گلیم‌های شرق بلغارستان درشت‌باف‌تر هستند و رنگ آن‌ها از رنگ گلیم‌های غرب تیره‌تر هستند و بیشتر به گلیم‌های ترکیه شبیه هستند. گلیم‌های معاصر در چیپروفتسی بافته می‌شوند.[۸]
پانویس
منابع
- بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. فرهنگ فرش دست‌باف. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران.