فرش بلغارستان: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
|نام = فرش بلغارستان | |نام = فرش بلغارستان | ||
| − | |نام انگلیسی = Bulgarian Carpet | + | |نام انگلیسی = Bulgarian Carpet, Bulgarian Rug |
|نام‌های دیگر = قالی بلغارستان | |نام‌های دیگر = قالی بلغارستان | ||
نسخهٔ ۲۳ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۲۲
خطای لوا: روند نتوانست ایجاد شود: proc_open(): fork failed - Cannot allocate memory
فرش بلغارستان یا قالی بلغارستان کشوری در جنوب شرقی اروپا. در قرن نوزدهم میلادی بلغارستان مرکز تولید قالیچه‌هایی بود که به تقلید از سجاده‌ای‌های گوردس[۱] بافته می‌شدند. در حال حاضر بلغارستان مقدار کمی قالی به سبک فرش ایران تولید می‌کند. این قالیچه‌ها در کوتل و پاناگیوریشت[۲] بافته می‌شوند. برخی مواقع گلیم‌های بلغارستان به نام تراکیان[۳] شناخته می‌شوند. (تراکیان گروهی از قبایل هند و اروپایی بودند که در شرق، مرکز و جنوب شرقی اروپا سکنی گزیده و به زبان تراکی تکلم می‌کردند. اسپارتاکوس یکی از همین تراکیان بود). گلیم با بافت چاک‌دار مرسوم است. رنگ قرمز در این گلیم‌ها رنگ غالب است و از رنگ قرمز ترکیه تیره‌تر است. این شهرها در قرن نوزدهم میلادی مرکز تولید گلیم بودند: اسلیون، برکوویچا[۴]، تتون، چیپروفتسی، زریبرد[۵]، ساماکوف، سومن[۶]، شارکوی[۷]، کوتل و گاباروو. برخی گلیم‌های آنتیک با خط‌نوشته‌های بلغاری وجود دارد. گلیم‌های غرب بلغارستان ظریف‌باف هستند و از پودهای خمیده استفاده می‌کنند. گلیم‌های شرق بلغارستان درشت‌باف‌تر هستند و رنگ آن‌ها از رنگ گلیم‌های غرب تیره‌تر هستند و بیشتر به گلیم‌های ترکیه شبیه هستند. گلیم‌های معاصر در چیپروفتسی بافته می‌شوند.[۸]
پانویس
منابع
- بصام، جلال‌الدین. ۱۳۹۲. فرهنگ فرش دست‌باف. تهران: بنیاد دانشنامه‌نگاری ایران.